Köyümüz halkı dağınık (küçük alanlar) olmakla beraber çok miktarda tarım arazisine sahiptir. Ve bu arazilerin çoğu ise sulanmayan mevkilerdedir. Ki köyümüzde sulu tarım henüz yaygın değildir. Artık Köyümüzde tarım büyük bölümü makina tarımıdır. Hayvansal tarımda hala kullanılmakla birlikte zamanla önemini yitirmeye başlamıştır. Köyümüzde yetiştirilen çoğu tarım ürünü halkımızın kışlık yiyecek amacıyla yetiştirdiği ürünlerdir. Aileler kendilerine kış için gerekli yiyeceğini ayırdıktan sonra kalan ürünleri satarlar. Ve elde edilen parayla kendilerinin yetiştiremediği yağ, zeytin, şeker, çay v.b. gıdalar alırlar. Burda tarım genel başlığı altında ele alınacak konular tahıllar, bahçecilik (avar) meyveciliktir. Bilindiği üzere köyümüz Türkiyenin tahıl ambarı olarak bilinen Konya ovasına Yakındır. Yine tahıl ürünleriyle bilinen Karaman'ın merkezine bağlı bir köydür. Buda gösteriyorki tarım açısından uygunluk olarak tam yerinde bir mevkiye sahiptir. Tahıl ekimi her yerde olduğu gibi köyümüzdede senelik dönüşümlü olarak yapılmaktadır(nadas sistemi ). Çünkü coğrafi bölge olarak yıllık tek ürünün yetiştiği İçanadolu bölgesindedir. Yani bir yıl nohut ekilen bölge ikinci yıl diğer bir tahıl ürünü ekilir. Ya da bir yıl tarla dinlenmeye(NADAS) bırakılır.

Aslında köylümüzün başlıca geçim kaynakları başta üzüm olmak üzere tarım ve hayvancılık(günümüzde büyük baş hayvan besleme-besicilik- artmaya başlamıştır). Bakımı ve hasatı en zor olmasına rağmen en başlıca geçim kaynağı üzümdür

Çeşitli değerlendirme yöntemlerinin oluşu, iklim ve toprak istekleri yönünden çok seçici olmayışı, çok yıllık olması ve çoğalma yöntemlerinin kolay oluşu gibi etkenlerin etkisi ile Dünyadaki en yaygın kültür bitkilerinden biri üzümdür. Aslında köylümüzün başlıca geçim kaynakları başta üzüm olmak üzere tarım ve hayvancılık(günümüzde büyük baş hayvan besleme-besicilik- artmaya başlamıştır). Bakımı ve hasatı en zor olmasına rağmen en başlıca geçim kaynağı üzümdür

Bileşimi ile ilgili verilere göre; karbonhidrat içeriği dolayısıyla (1,276kJ / 305 kcal) iyi bir enerji kaynağı, B1, B2 vitaminleri ve çeşitli mineral maddeler içerdiğinden iyi bir besin, faydalı bir ilaçtır. Özelikle bedensel gelişme, deri ve saç beslenmelerinde iltihaplı, ateşli hastalıklar ve madensel tuz eksiklikleri, böbrek ve karaciğer hastalıklarında yararlılığı tıpça tespit edilmiştir. Aslında köylümüzün başlıca geçim kaynakları başta üzüm olmak üzere tarım ve hayvancılık(günümüzde büyük baş hayvan besleme-besicilik- artmaya başlamıştır). Bakımı ve hasatı en zor olmasına rağmen en başlıca geçim kaynağı üzümdür.

Kimyasal açıdan çekirdeksiz üzümün kalori verici oluşu bünyesinde bulunan karbonhidratlardan ileri gelmektedir.
100 gr. çekirdeksiz kuru üzümde genel olarak :
%77.4 Karbonhidratlar
2.82 gr Protein
%15 (±1.5) Rutubet
%0.5 Kaplama Yağı vardır.

100 gr. çekirdeksiz kuru üzümdeki Vitaminler şunlardır :
0.147 mg B1 Vitamini
0.073 mg B2 Vitamini

100 gr. çekirdeksiz kuru üzümün ihtiva ettiği mineraller şöyle sıralanabilir :
4 mg Demir 30 mg Magnezyum
190 mg Fosfor 53 mg Kalsiyum

Tahıllar: Köyümüzde yetiştirilen başlıca tahıl ürünlerimiz buğday, arpa, nohut, mısır, mercimek ve yulaftır. Ürünler ekim ayında ekilmeye başlanır ve kuru tarıma yapılır. Haziran ayında ise hasat zamanı gelince harman yerleri kurulup traktörler ve motorlar çalıştırılır. Eskiden köy içinde yapılmakta olan harman mevkileri şimdi ise kolaylık açısından tarlalarda yapılmakta olup köyümüzün temizliği içinde büyük katkı sağlamaktadır. Bu ürünlerin en başlıcaları buğday'dır. Başlıca gıda maddesi olan ekmeğin hammaddesi olduğu için bol miktarda yetiştirilmektedir. Köyümüz bakkallarında ekmek satışı olmadığı için halkımız kendi ekmeğini kendisi yapmaktadır. Arpada hayvanların başlıca yiyeceklerindendir, hayvanları olan kişiler tarafından bolca yetiştirlen bir üründür. Günümüzde kendi iyice hissettirmeye başlayan hayvancılıkta arpaya duyulan önemi bir kat daha artırmıştır. Yine nohut ve mısırda halkın kendi ihtiyaçlarını karşılayack kadar ekilmektedir. Mercimek ve yulafın ise diğerlerine nazaran az miktarda ekim-biçimi yapılmaktadır. Yetiştirilen bu ürünlerden halkımız kendi ihtiyacı kadarını ayırdıktan ve seneye ekmek için tohumluğunu kenara çektikten sonra kalan kısmını satarak yukarda bahsettiğimiz gibi kendi yetiştiremediği ürünleri almak için kaynak oluşturmaktadır.

Bahçecilik(AVAR): Avar köylümüzün başlıca geçim kaynaklarındandır. Çünkü yazın yetişen bu sebzeler taze olarak tüketildiği gibi toplanıp çok miktarda kurutulup kişinda tüketilmektedir. Yani bir sezonda yetişen ürün halkımızın hem kışlık hemde yazlık yiyecek zincirinin ilk halkasını oluşturmaktadır. Bu ürünler(domates, patates, salatalık, biber, patlıcan, kabak, fasulye, mısır, ıspanak, bamya, çekirdek-çitlek-) 4. ayın sonu 5. ayın başlarında ekilir. Ekimi biten ürünler belirli periyotlarda -haftada bir, ileriki günlerde dahada sıklaşabilir- sulanır. Bu işlem sırasında sulamada karışıklık olmasını, kargaşa çıkamsını önlemek için kişik(sırayla sulama) sistemi kurulmuştur. Yani kişik kişinin sırası gelinceye kadar diğerlerinin beklemesi demektir. Bu sulama periyotları arasında bu bahçelerin -avar- içinde çıkan yabancı otları temizleme - otlama - zamanlarıda periyodik olarak takip edilir. Halkımızın coğu tarafında sevilen töymeken(semiz otu v.b değişik isimleride çeşitli yörelerde kullanılmaktadır) bu zamanlarda toplanmaktadır. Bu bakıp 4.ayın sonlarında başlar 8. ayın başlarına kadar artarak devam eder. Çünkü artık 8. ayda toprağa dökülen emekler meyve vermeye başlamıstır. Yavaş yavaş ürünler toplanmaya başlanır. Bu zamandan sonra ise bakım işlemi gittikçe azalan bir grafik izler. 10. ayın ortalarına doğru ise avar bozum sezonuna değin sürer. İlk etapta toplanan ürünler taze olarak tüketilir. Bir müddet böyle gittikten sonra ise artık avarların kuruma zamanı yaklaşınca bolca toplalan ürünler kurutulmak üzere biriktirilir. Kurutulan ürünler ise kışın tüketilmek üzere ambarlara doldurulur.

Meyvecilik : Meyvecilik olarak köyümüzde geniş bir ürün yelpazesi yoktur. Çünkü buna içanadolu bölgesel iklimi müsade etmemektedir. Yani belirgin bir kaç çeşit meyve vardır. Bunların başlıcaları elma'dır. Armut, kiraz, ceviz, şeftali, erik te diğer yetiştirilen ürünlerdendir. Yetiştirilen elmalar yazlık ve kışlık olarak iki gruptur. Yani köyümüzde yetiştirilmektedir. Yine meyvecilikte bahçecilikte olduğu gibi halkın kendi ihtiyacını giderecek kadar yetiştirilmektedir. Satış amaclı yetiştiren kişi sayısı cok azdır. Çok az miktarlarda satış yapılmaktadır.

Hayvancılık: Eskiye nazaran az miktarda yapılmakta olup günümüzde yeniden önem kazanmaya başlamıştır. Yeniden önem kazanmaya başlamasının sebebi ise her an verimde olmasıdır. Yani süt'ü ve yavrularından elde edilen gelir diğer tarımcılık ve üzüme göre biraz daha fazla olduğu için günümüzde besicilik(büyük baş hayvan besleme) yavaş yavaş artmaya başlamıştır. Köyümüzde güç hayvancılığı olarak -at, eşşek- besin olarakta -inek, koyun, keçi, tavuk, kaz ve hindi v.b.- olmak üzere yetiştirilen hayvanları iki guruba ayırabiliriz. Günümüzde revaçta olan hayvan ise bakım kolaylığı ve verim bolluğu ile besicilikte bir numara olan inektir. Çünkü Süt olarak her gün verim alinabildiği gibi her sene yavruladığı için ekstra bir kazançtır. Yani 1 liraya aldığınız inek bir yıl sonra yavruladığı zaman 1 lirada ekstradan kazandırmaktadır. Yine bu hayvanların bakımında da kişik sistemi kullanılmaktadır ve gidilecek gün sayısı sürüye kattığınız hayvan sayısına göre belirlenmektedir. İnekler le birlikte sürü olarak koyun ve keçiler de yine aynı sistemle bakılmaktadır. Yalnız bu işlem sadece yazın olmaktadır. Kışın halk kendi hayvanına ahırlarında bakmaktadır. Köyümüzde yine yeni uygulamaya konulan sütçülük sistemi ile sütler doğrudan her gün toplanarak(süt kamyoları tarafından) süt merkezlerine ulaştırılmakta ve halkımıza ekstra bir kazanç sağlamaktadır.