Erzurum Erzincan arası otobüsle yaklaşık üçbuçuk saat.Soğuk bir akşamüstü Erzincana yol alıyorum, içerimde sıcak bir kıpırtı, dile kolay tam onsekiz yıl olmuş sevgilim Erzincan'dan ayrılalı.İçiimdeki heyecan ve sevinç dışa aksediyor mutlaka, insanlar biraz farklı bakıyorlar bana, otobüste fransız kaldım biraz.Aslında Erzurumdan Erzincana trenle yolculuk yapmayı planlamıştım.Daha önce birkaç defa yapmıştım bunu, yılın bu zamanları yeşile yolculuk gerçekten muhteşem olacaktı.Ama zaman sıkıntısından bu gerçekleşmedi, her neyse başka zaman inşaallah.Otobüsümüz Fırat'la yarışıyor sanki,

DOĞUYA SEYAHAT BİTERKEN

Fırat nehri Türkiye de en hızlı aktığı yer olan Erzincan da her yıl yüzlerce turist rafting yapmak için buraya akın ediyor.Şimdilik yüzler olarak tabi ediyoruz çünkü henüz fırat nehri turizmi reklamı yapılmamıştır, bu yüzden Fırat nehri gerektiği saygınlığa ulaşamamıştır.Henüz rafting pek benimsenmesede özellikle avrupalılar tarafından en çok sevilen spordur ve aynı zamanda spor yapmak için Türkiye ye geldikleri dallardan en önemlisidir. Biz Karamanlılar olarak suyu pek bilmeyiz, imkanım olsada bende yapsam bu rafting denilen sporu ama sadece temenni de kalıyor şimdilik.Neredeyse Erzurum-Erzincan arası hep nehir güzergahında ilerliyor.Yol genişletme çalışmaları burada da bütün yoğunluğuyla devam ediyor.Allaha şükür memleketimizin her yerine devletimiz hizmet götürmek için çalışıyor, bunu şimdi daha iyi gözlemleyebiliyorum.

Yol boyu yeşil, her yer yeşil.Nihayet Erzincan il sınırına giriyoruz.Sağımız da Cimin(şimdiki adıyla Üzümlü ilçesi), sol yanımızda muhteşem Ergan Dağı.Temmuz ayında kar görmek isteyen Erganın zirvesinde görebilirler.Bizim okul Erzincan'ın Erzurum girişinde, girişte sağda, sol tarafta polis okulu ve imam hatip lisesi.İçimde hem bir burukluk hem de bir sevinç var.Yılların özlemi son bulacak birazdan, dostlarımı göreceğim, sevdiğim saydığım değer biçilmez arkadaşlarımı göreceğim.Var mı ötesi?

Levent Abiyi arıyorum cepten, abi ben geldim diyorum, beş dakika sonra geliyor otogara.Kavuşmanın o hazzını her zaman yaşayamazsın, bizim dostluklarımızda menfaat yoktur sadece ve sadece rıza-i İlahi vardır, işte o anlardan birini yaşıyorum şimdi.Levent Abi emekli astsubay, yazları Erzincanlı, kışları Konyalı.Aslen Erzincanlı fakat Konyayı çok sevdiği için kış aylarında Konyada ikamet ediyor.Beni motoruyla aldı en yakın dostlarımızın kaldığı evlerden birine gidiyoruz.Erzincan benim onsekizyıl önce bıraktığım Erzincan değil.Depremden sonra yeniden inşa edilmiş.Benim kaldığım ev yıkılmış, hatıralarımda yaşıyor şimdi.Neler neler yaşandı o evde, ne sevinçler, ne hüzünler her şeyiyle onsekiz yıl öncesinde kaldı.Kimler yoktu ki;Kayserili Metin Ermiş, Malatyalı İlhan Meriç, Bitlisli Mehmet Emin Şeker, Muşlu Nabi Haznedar, Elazizli Cami Çiftci, Vanlı Cevdet(Van'ın meşhur otlu peynirini o tattırmıştı bizlere)Kastamonulu Uğur, Silifkeli Servet Kozak, Erzurum İspirli Kemal Al, Adıyamanlı Kemal Korkmaz, daha isimlerini unuttuğum can dostlarım ev arkadaşlarım.Bu yazıyı yazarken öylesine duygu yoğunluğu yaşıyorum ki, gözlerimden tek tek dökülüyor göz yaşlarım.Hastalandığım da süt ısıtıp getiren İlhan Kardeşimi unutmak mümkün mü?Bizimki ev arkadaşlığından ziyade ahiret yolculuğumuzdaki yol arkadaşlığıydı.Şimdi hepimiz bir yerlerde binmişiz bir alamete gidiyoruz işte.

Levent Abiyle kardeşlerin evine vardık hoş beş tanışma derken akşam oldu, o akşam kardeşlerin, abilerin aralarında sohbet varmış bizde intikal ettik.Eskilerden kimse yoktu, yeni yüzler, yeni kardeşler ama samimiyet aynı, yine ahiret yolculuğunda gidiş bileti almak gayeleri.

Ertesi gün yine Levent Abi bana rehberlik ediyor, her yere beraber gidiyoruz, geziyoruz.Cemaatten tanıdığımız esnaf abilerin işyerlerine gidiyoruz, kimi yaşlanmış kimi emekli olmuş, kimi, yerini çocuklarına bırakmış, sadece bizlere birçok fıkhi meseleleri öğreten can ağabeyim Mehmet Başgöze Hocamız ahiret yurduna göç etmiş.Allah Rahmet eylesin.

Esese Köyü yeni adıyla Çatalarmut Köyüne gidiyoruz, orada abilerimizden Mehmet Tezel Abi var.Öğle namazı vakti vardık, bizi yolda karşıladı, candan bir dostla karşılaşmak , kardeşinle karşılaşmaktan farksızdır.Biz bu duyguyu en üst seviyede yaşıyoruz.Köyün Camisinde namazlarımızı kıldık, Bismillah deyip köyü gezmeye başladık, köy çok eski bir yerleşim yeri, birçok tarihi eser mevcut, dışarıya doğru sulama barajı var.Gelişmiş bir köy, birçok büyük adam yetiştirmiş bir Anadolu köyü.Ruslarla birçok savaş yapılmış bu tepelerde, hala o günlerden kalma şarapnel parçalarından bahsetti Mehmet Abi.Sulama barajı üzerine balık çiftliği kurmuşlar, tabi nasip oldu bizde bu balıkların tadına baktık, akşama doğru vedalaşıp köyden ayrıldık.

Erzincan da öyle çok gezilecek görülecek yer varki zaman yetmiyor.Ekşi su mevkii;burada maden suyu, kükürtlü su, tatl su üç değişik su aynı karyede, aynı dipdibe çıkıyorlar, Allahın hikmetidir bu hiç biri birbirine karışmadan aynı yerden çıkıyorlar yeryüzüne.Ekşi su adı gibi ekşi maden suyu birçok derde deva deniliyor, çevresi mesire alanı olmuş Erzincana gidipte burayı görmezseniz gittik saymayın, mutlaka gidin şiddetle tavsiye ederim.Biz iki araba gittik, zamanımız yoktu sadece su içtik dolaştık biraz akşama Levent Abinin bahçesinde adana partisi vardı o yüzden fazla oyalanmadan oraya yol aldık.Levent Abinin evi şehrin dışında Erzincanı kuşbakışı gören bir yakın köyde.Öyle diyorum abi sen burada hayatını yaşıyorsun, emekli olunca ben de köye taşınacağım, imrenmemek mümkün değil.Levent Abinin Adana Kebabının üzerine söylenecek kelime yok, dört dörtlük bir ziyafetti, Allah razı olsun diyoruz, tekrarını Konya da bekliyoruz.

Yedik içtik dostlarla görüştük, sevinci, hüznü, mutluluğu herşeyi doya doya yaşadık dokuz günlük doğu turunu bitirdik.herkes hakkını helal etsin.Tekrarı ne zaman olur Rabbim bilir.Huzuru Rahman, tilavet-i Kur'an, sohbet-i ihvan aman diyeyim ihmal eymeyin.Kendinize iyi bakın, doğru yoldan ayrılmayın, selametle kalın.

20 Aralık 2009 Konya'dan sevgilerle ALİBEKE KOÇAK